Gisteren, volgevreten en vadsig, liggend tussen familieleden die er niet beter aan toe waren, was ik in de perfecte toestand om mij nog eens over te geven aan de televisie. Fijngekauwde stukjes fazant, witloof, foie gras, talloze soorten kaas,... ze vergaderden hevig in mijn maag over het voorrecht om als eerste verteerd te worden of omgezet in adervernauwend vetresidu. Hun verregaande staat van marinade hielp de onderhandelingen niet vooruit. Op Eén begon een feestelijk praatprogramma, De Laatste Week, waar het kruim van het BV-landschap op afgekomen was, gelokt met gratis drank en hapjes. Elk van hen had dit jaar iets uitzonderlijks op televisioneel gebied bereikt en werd verwacht om braaf zichzelf te zijn en de honneurs in ontvangst te nemen. Maar dat was buiten de waard gerekend. Kobe Ilsen (waard) en een team zorgvuldig verborgen programmamakers, hadden besloten om er een guitige, plagerige bedoeling van te maken. Het werd vooral genant.
Tegen ne flik zijn benen pissen en vragen of het warm is.
Een tet op tv! Een tet op tv! Er was een tijd dat een prime time borst de natie nog in rep en roer zette. Tatjana Simic, die van buurman!, zou vandaag na een week al vergeten zijn. De overdreven preutsheid is verloren gegaan, gelukkig maar. Gisteren kregen we een voorbeeld van een nieuwer fenomeen: de compleet uit de context gerukte tet. Knus op de sofa naast Kobe zat actrice Charlotte Vandermeersch zichzelf te wezen. Ze verwachtte zich aan een dosis wierrook voor Red Sonja en Deadline 14/10. En jawel, zo werd ze geïntroduceerd. Nog geen twee vragen later vroeg Kobe met pretoogjes of ze problemen had om naakt te gaan in een film. Een bedeesde neen volgde, met het typisch addendum dat het moet passen in het verhaal. Kobe was echter al gedraaid naar camera 3 en zei net niet aan de kijkers om allemaal ne keer goe te zien.
Want daar volgde een vrijscène uit een film waar, jawel, wat Charlotte-tet in te zien was. 'Vind je dit nu genant?', aldus Kobe, de Bob Woodward van de Belgische journalistiek. Vind je dat leuk, zo op Kerst, op nationale televisie, rond tien uur, a propos of nothing, terwijl je hier nu zo naast mij zit? Ze bleef vriendelijk en bekende dat het haar wel wat achtervolgde. Blijkbaar. Maar haar blik verried veel meer. Als Eén het verval wil tegengaan met meer tetten, dan moeten ze Koen Crucke maar terughalen.
Ge zijt zelf ne vetzak.
Een klein mirakel. Kobe slaagde erin om bij mij een zekere vorm van sympathie te doen onstaan voor Wout Bru (maakt eten klaar) en Gert Verhulst (maakt ouders arm). Het scheefpoeperspalmares van beide succesexemplaren van de menselijkheid werd door Kobe aangekaart, en wel door een slideshow van hun Dag Allemaal-covers. Daarna, Gert tegen Wout: 'dan valt dat van mij nog mee'. Iedereen lacht. Verbroederd wendden beiden hun blikken naar Kobe, genre waddist in feite met u, broekventje?. Kobe besefte ineens dat hij niet meer dieper kon ingaan op hun vrouwenloperij. Hoe zou hij dit ook aanpakken in zo'n lichte show? 'Zeg Gert, 't was voor uw geld, hè? Hè !? En was't een goeike? Was ze beter dan de rosse?' Nog later trapte hij in een valletje waardoor ze hem als de vrouwenhater konden afschilderen. Enfin, de ongemakkelijkheid nam onbereikte hoogtes aan, een hoogte enkel nog overtrefbaar als Michelle Martin zou deelnemen aan Sterren op de Dansvloer. Goed, de volgende gasten. Vlug!
Janet!
Een segue is tv-term voor een naadloze overgang van het ene topic naar het andere. Voorbeeld: De overvallers zagen hun plannen in het water vallen toen de politie arriveerde. Over water gesproken: gans Londerzeel staat onder water! Hier zijn de prentjes. Of: Na de wedstrijd volgde nog een handgemeen tussen beide supportersclans. Over handgemeen gesproken: in Spanje is een siamese tweeling met succes gescheiden.
Gisteren: Pieter Embrechts (zanger/acteur) en Jef Neve (jazzpianist) mochten als laatste de vrolijke bende vervoegen. Pieter kreeg wat vraagjes en er volgde een fragment uit Man Over Woord, waarin Pieter een janetten-taaltje emuleert om een of ander punt te maken. Er volgt nog een filmpje van Jacky Laffon en enkele ultra-homo's die een liedje zingen. Ok, segue-time! Eerste vraag aan Jef. 'Jef, jij bent homo, wat vind jij hiervan?'. Jef Neve, gerenommeerd pianist en componist, winnaar van twee MIA's (wat dat ook mag waard zijn), herleid tot de Showbizz Bart van dienst. Jef was nogal in zijn gat gebeten - oh, die had gescoord gisteren- en er volgde met tegenzin een uitleg dat er veel soorten homo zijn (gewone, roze, blinkende...). En jawel, er werd nog gepolst naar zijn gevoelens bij het winnen van twee MIA's, maar de sfeer werd intussen zo ongemakkelijk dat het hilarisch werd: zes gasten, de meesten vreemden voor elkaar, die samen boos keken naar één lullige presentator.
De Laatste Week eindigde met Gert Verhulst die nog een serieus liedje mocht zingen in het Frans, een finale als een veel te schunnig suikergoedje op een cupcake op basis van kak. De avond kabbelde verder, de familieleden rolden steunend en zuchtend naar huis. En ik, ik weet weer waarom ik altijd ga lopen (fig.) als zo'n programma op de buis komt. Ik kon me tenminste verblijden aan het feit dat de Kerstfilm aller Kerstfilms nog zou volgen: Die Hard! Happy trails, Hans!
P.S. Geen foto's? Geen links? Een beetje feestmoe... En die vuile youtube-reclame verkloot mijn Rickroll.
