Opstelling:
Boris
Jo Hans Klaas Wim
Arnout Verbelen Bram
Knälli (David H.)
Miche Robin
De Wolfrot in Asse. Ik herhaal: de Wolfrot in Asse. Klinkt
als codetaal om Operatie Redding in actie te brengen. Voor de minder
ingewijden: Loko trok naar het veld van Vaillant. Een veld met een hellingsgraad waar ze op de weg bordjes
voor zetten, getooid met een dikke toplaag modder om schoenen, benen of zelfs tractoren
in te verliezen.Vorige week hadden ze ons thuis nog een 1-2 nederlaag
aangesmeerd (daarvan natuurlijk géén verslag), dus was het zaak om sportieve
revanche te nemen. Het legertje vrijbuiters van Loko telde slechts 12 leden,
waaronder wederoptredende buurtbewoner Klaas.
In lijn met het klassement startte Loko onderaan. En daar
bleven we ook een hele tijd. Vaillant pinde Loko zodanig vast dat we pas na
tien minuten over de helft geraakten (met behulp van klimtouw en crampons).
Eens daar aangekomen legden we best mooie combinaties voor de dag. Verdedigen
leek niet het sterkste punt bij Vaillant. Aan de andere kant was er echter meer
gevaar van hun kwikzilveren spitsen en infiltrerende middenvelders. Boris moest
verschillende keren tussenkomen, Hans en Klaas tackelden een paar keer in extremis. Toch hielden we stand, zelfs op de vele corners (zowaar). De 1-0 konden we niet verhinderen. Een Vaillant-speler mocht alleen op doel vanuit
buitenspel en vloerde Boris. De ref had niks gezien. Hij had vaker
dichter op de situatie gestaan als hij gewoon in de middencirkel was gebleven zoals zijn 80-jarige collega's. Zo
toonde hij dat hij niet echt over arendsogen beschikte toen hij ons een strafschop
toekende. Miche liet zich vakkundig vallen na een lichte fout, de brave man floot en besefte dan dat het vergrijp plaatsvond in de grote rechthoek.
Goeiekoeper, da kan ni! Bram legde de bal naast de stip-kuil en pakte de
doelman tegenvoets met zijn eerste van het jaar. Van dan af zat het goed fout
tussen Vaillant en de ref. Die begon te compenseren en liet teveel begaan (aan
beide kanten). Vaillant bleef het gevaarlijkst in de afdaling naar ons doel,
maar Loko had niet enkel op het scorebord het evenwicht hersteld. De rust was echter
welgekomen.
De protagonist van de dag heb ik nog niet bij naam genoemd.
Ene Mike, het dribbelvaardig heet standje van Vaillant, begon het moeilijk te
krijgen om zich te focussen op de wedstrijd. Zijn opvliegend gedrag van de
heenwedstrijd indachtig, werkten we in op deze tikkende tijdbom. We absorbeerden vakkundig zijn
voortdurende gefoeter en moedigden hem ook aan met subtiele bemerkingen. Tegen het einde van de wedstrijd had hij al beloofd om vijf
van ons te vermoorden, een ware avondvullende bezigheid. Intussen werd er nog
een beetje gevoetbald. Loko bleef tussen het gebakkelei door aardig meedoen,
maar had ook geluk bij uitbraken van Vaillant die, mits wat meer overleg, gevaarlijker
hadden kunnen zijn. Robin en Miche maakten het de lokale verdediging knap
lastig, en jawel, hun inspanningen werden beloond. Miche werd op links
vrijgespeeld na een verre uittrap van Boris. Hij kon alleen op doel en lepelde
de bal over de doelman. 1-2! Aan de overkant kwam Loko enkele keren goed weg:
een bal op de paal, reddingen van Boris en een last minute gemeten tackle van
Jo. Loko's Robin stuitte enkele keren op de doelman. En stuiten deed hij ook op
eerdergenoemde Mike, de sater van dienst. Na eerdere pogingen om de ref te
raken met modderballetjes (waarbij wij ballistische hints gaven), ging het licht
finaal uit. Terwijl hij doodsbedreigingen uitdeelde als snoepjes, vond de ref
het genoeg geweest. En dat vonden wij ook.
Mooi zo, 1-2 winst en slechts twee overwinningen verwijderd
van aansluiting bij het peloton. En iedereen kan het navertellen! Volgende week
ontvangen we met de Cristal Boys de onbetwistbare leiders van onze reeks, maar dat schrikt ons allerminst af. Vol voor de volgende winst!
1-1: Bram (pen.)
1-2: Miche (assist?)
