Obama leest mee

...en de telefoon huilt mee.

Al wat je online uitspookt, kan opgevraagd worden door de Amerikaanse geheime dienst. Ha, fijn om te weten dat toch iemand dit oppikt. So especially for my American readers: Hi there, I’m afraid you won’t find any terrorist murder plots here. That’s my other blog. Kranten zoals The Guardian en The New York Times doen hun best om de zaak een 007-tintje te geven, met klokkenluider Edward Snowden die onderduikt in Hong Kong. Maar voor veel mensen is het vooral een sterk vermoeden dat uitkomt.

Mika? Homo!?

Volgens een recente poll ligt 80% van de Amerikanen hier helemaal niet van wakker. Eerder van die burrito voor het slapengaan. Geef toe, het geeft toch een groot gevoel van eigenwaarde om te weten dat daar ergens een sukkel zich moet bezighouden met het ontcijferen van uw gezever op facebook. Is heel dat PRISM-programma dan wel efficiënt? Naar eigen zeggen heeft de geheime dienst (NSA) op die manier al verschillende aanslagen verijdeld. Of ze heeft al vele flauwe plezanten de schrik van hun leven bezorgd. En gelijk hebben ze, want sinds die ene septemberdag in 2001 is er geen aanslag meer op Amerikaanse bodem geweest. In die zelfde optiek heeft mijn muizenkwekerij het aantal vertrappelingen door olifanten in Meise tot een minimum herleid.

Alles voor de leefbaarheid van Meise

Het internet weet sowieso al veel, want het onthoudt alles. Als single die aan het verbouwen is, lijken de adds die ik krijg samengevoegd ongeveer op die clip van Benny Benassi (voor de leken, díe clip). Koop je een mp3-speler online? Verwacht je dan maar aan maanden van spam over hele hifi-installaties (inclusief betere of dezelfde mp3-spelers). Amazon is zelfs zo ‘vriendelijk’ om te melden als een schrijver waar ik ooit iets van kocht een nieuw werk uitbrengt. Kunstig ontworpen algoritmes zorgen ervoor dat de consument niet vergeet te consumeren. En die zelfde wiskunde achtervolgt ook onze selfmade terrorist.

Ook zo’n last van jeuk onder je bommengordel? Gebruik de nieuwe Nivea Men+Scare!

Free Cialis enlargement pills for make manhood ensure pleasure seventy virgins.

Vond u Mein Kampf leuk? Andere mensen die dit leuk vonden raden u de volgende boeken aan: ‘6 Miljoen My Ass’, ‘Kromme Neuzen’ en ‘Walt Disney, de Biografie’. Of van dezelfde auteur ‘Die Vuile Joden Toch!’

Mr. Orwell had ongeveer gelijk met zijn concept van een Big Brother. Alleen jammer dat hij de dagboekkamer vergat, dat had het verhaal nog wat uitgediept. Big Brother is simpel. Let niet op ons, we kijken gewoon mee, en zolang je niets verkeerds doet, kan je niets overkomen. We bepalen voorlopig gelukkig nog zelf (via-via) wat we met zijn allen verkeerd moeten vinden. In 1984 (het boek…) was het absoluut verboden om boeken te lezen, want in boeken zitten ideeën en productieve, dociele mensen kunnen best zonder. Nu, wij weten beter. Een goed boek, daar heeft elke serieuze mens wel eens behoefte aan.

Neem bijvoorbeeld iets van Hugo

Stel dat die Big Brother nu het internet zou moeten overzien, hij zou gerustgesteld zijn. Ja, hij zal wel overstelpt worden met porno, slechte Adele-covers (dubbel slecht) en genoeg filmpjes van katten om 500 datacenters mee te vullen. Maar hij hoeft zelfs niet autoritair op te treden, zeker niet hier in het Westen. We lullen onszelf wel in slaap, we delen die ene link die uit het niets opduikt en als we elkaar dan tegenkomen is het van:

‘Hebt ge da filmke gezien?’ 

'Ja.’ 

‘Ik ook, te zot.’ 

‘Ik ni.’ 

‘Allez gij!? Ge moet da zien, da’s kei zalig.’ 

And repeat.

We veralgemenen (ik ook, ik spreek van we). Aldous Huxley, als hij niet lag te trippen op LSD, had het in A Brave New World over een hedonistische maatschappij waar niemand ooit volwassen werd. Er werd vrolijk in het rond gevogeld, iedereen werd mooi tevreden gedrogeerd. En de boeken? Die lagen stof te vergaren. Niemand was nog geïnteresseerd. Zoals nu. ‘Geen tijd voor’. Tenzij voor van die pseudo-occulte misdaadthrillers waarin op het einde, bij de onvermijdelijke TV-versie op zondagavond, Gene Bervoets altijd de grootste viezerik blijkt te zijn. En die serie moet je dan weer gezien hebben.

Hij ziet er nochtans zo onschuldig uit.

Dat vind ik dus een groter schrikbeeld dan de Grote Broer die meekijkt. En dat benadert meer de realiteit. En daarmee heb ik heb zowaar een soort van conclusie bereikt...

Booyakah, overdosis intellectueel-achtige shit! Hier, een filmpje van een baby-pinguïn die gekitteld wordt.