It's the end of the world and she knows it

Karen van K3 (de rosse) neemt rond Kerst een week verlof. Wat is daar de nieuwswaarde van, denkt u? Er zijn zoveel mensen thuis tijdens de kerstperiode. Terwijl u van de gelegenheid gebruik zou maken om uw woonst wat op orde te zetten of om de latten nog eens om te binden, zal Karen gewoon wachten. Wachten op het voorspelde einde, samen met haar liefhebbende echtgenoot en kind. Want Karen las in de betere pers dat de kalender van de Maya’s, een naam die zij tot dan toe enkel associeerde met haar Studio 100-collega: de bij, afloopt op 21 december van dit jaar. En dit kan natuurlijk alleen maar betekenen dat het dan finito is voor onze blauwe bol.

Opwarming van de aarde gone bad

Nu is het moeilijk om met dit soort mensen in discussie te gaan. Vooreerst vinden ze het niet leuk als je het over dit soort mensen hebt. Neem er nog bij dat Karen zich gesterkt voelt in haar overtuiging door een autoriteit in het vakgebied van Plotse Apocalypsen, genaamd Loes Van den Heuvel. In haar vrije uren vertolkte ze de rol van Carmen in F.C. De Kampioenen. Voor de leken: Carmen was een dame die zich in een existentiële crisis bevond. Het leven dat ze leidde, met de alcoholverslaafde goedzak van een echtgenoot, voldeed niet aan wat ze vooropgesteld had en ze compenseerde dit door zich potsierlijk te gedragen en om haar onaangesproken vrouwelijkheid te accentueren, kleedde ze zich in motiefjes van katachtige aard. Deels ook om haar schoothond te jennen. Ja, die rol zette Loes vlekkeloos neer.

Eén woord: klasse.

Karen refereerde dan ook uitdrukkelijk naar Loes in haar interview:“Loes Van den Heuvel, Carmen van FC De Kampioenen, is ook aan het aftellen, vertelt (Karen) Damen. ‘En dat lijkt me nu toch ook geen domme.’” Iedereen weet dat zij die niet dom lijken de waarheid in pacht hebben. Dus mensen: vrees voor het ergste.

Oké, het op één na ergste.

Neen, ik wil Karen's geloof niet ondermijnen. Allerminst. Ik zou zeggen, Karen, laat je vooral niet ontmoedigen door eerdere foute voorspellingen en ga er vol voor. Ik geef je alvast enkele suggesties om tonen dat je hardcore to da bone believer bent.

1. Geef al je bezittingen weg

Wanneer straks de aardkorst openscheurt en we allen pardoes vallen en deel worden van een sinistere lavalamp, brengt het geen soelaas om te weten dat je kasbon toch nog een monumentale 1,05 % oplevert. Schenk alles weg en houd enkel nog een broek en een warme trui over voor de dag van het onafwendbare lot. Neem een voorbeeld aan de Millerieten. Deze 19e eeuwse Amerikaanse tak van het christendom deed aan zieltjeswerving door te beweren dat Jezus himself zou terugkeren om ons te komen halen, en wel op 22 oktober 1844. Duizenden gelovigen troepten samen om de heiland live aan het werk te zien, klaar om het aardse te verlaten voor het hemelse en om dan met een zelfvoldane glimlach de middenvinger op te steken naar de ongelovige achterblijvers.

De meesten hadden zich ontdaan van al hun bezittingen, een enkeling sprong zelfs klokslag 12 uur van een schuur, gesterkt in het geloof dat een cherubijntje hem met zijn dikke armpjes zou opvangen. Wat ik wil zeggen, Karen, is dat Jezus die dag weldegelijk opdaagde, en dat wij helaas sinds 23 oktober 1844 in een parallel universum zijn verzeild geraakt (lang verhaal). Dus geef alles weg, tot zelfs je huis en...

2. Verhuis naar een armageddon-arme plaats

En die plek vind je volgens een autoriteit in de tiserhiermeegedaankunde in de hooglanden van Ethiopië. Hoog genoeg om de aanstaande zondvloed te weerstaan en ver verwijderd van nucleaire reactoren, tektonische breuklijnen en hospitalen. Denk er wel aan om je valies vol te stouwen met granen, linzen, rijst, voedsel in blik en dinosauruskoeken, om de eerste dagen door te komen. Een paar flessen Spa komen ook van pas, want wie weet wat er allemaal uit de lucht komt geregend.

Halleluja!

Laat dus nog vlug een prefab-bunkertje zetten, installeer je knusjes onder de grond en wacht zelfgenoegzaam af tot het buiten wat begint op te klaren. Want je hebt dat goed gezien, Karen, Ethiopië, een land op de planeet aarde (die die vergaat) kan niet aan gruzelementen gaan met de rest van de wereld. Het land herbergt immers de Ark Des Verbonds, een soort ingenieuze Bijbelse resetknop die alles weer mooi op zijn plaats zal zetten (behalve Kristel, die zal branden tot in het oneindige, de helleveeg). Maar als je toch verkiest om te gaan vanuit je eigen stulp, één advies:

3. Ga in stijl

Serieus, Karen. Laat die afwas staan, eet je rond, doe alle drugs die je op je weg tegenkomt (bel Gert), laat je man zien op welke rosse stoot hij ooit verliefd is geworden, spuw in het gezicht van passerende kinderen, eender wat. Wat maak het uit!? De Maya's waren immers veel verder geëvolueerd dan wij, zij weten beter. Alleen jammer dat ze de rare gewoonte hadden om mensen met pokken te likken. 

Hou me tegen!

En als het uur van het fatum nadert (om hoe laat was het precies?), pink dan een traantje weg voor al je vrienden, kennissen, familie, buren, huisdieren, de merels in de tuin, de sprinkhanen, wormen, maden, bacillen, de andere leden van K3,... Als de aarde begint te rommelen, stoot dan een oerkreet uit van willekeurige klanken en lettergrepen die precies nog wel goed klinken. Ga in stijl, Karen! Ik supporter!

"Beste blog ooit"

Ik ben geen taalkundig genie, laat ik daarmee beginnen. Anders lag ik nu te glunderen op mijn berg geld. Dat houdt me niet tegen om gevoelig te zijn voor verkeerd gebruik van onze taal. Daarom de volgende kleine uiteenzetting om een arbitrair drietal veelgebruikte stijlfiguren uit te leggen, waarna u welingelicht uw superioriteit kan botvieren op collega's en huisdieren.

1. Ironie

Ironie is de kunst om iets duidelijk te maken door met een bepaalde intonatie het tegenovergestelde te zeggen. Dat heeft u heel goed begrepen! Het toppunt van ironie moet wel zijn dat in het nummer Ironic van Alanis Morissette opvallend weinig situaties ironisch van aard zijn. En dat maakt de titel dan weer onbedoeld relevant, met breinscheten tot gevolg. Een zwarte vlieg op je Chardonnay? Ik begrijp dat die situatie de dag van een wijn-yuppie kan verpesten, maar het wordt pas ironisch als hij eigenlijk een Pinot Noir besteld had, de dwaas.

Pino Noir

Regen op uw trouwdag? Dat is pech. Miljoenen mensen trouwen in verschillende klimatologische omstandigheden, velen daarvan op plaatsen waar al eens collectie druppels uit de lucht valt. Mocht u nu voor alle zekerheid in de Atacama-woestijn gaan trouwen, waar het op sommige plekken al enkele honderdduizenden jaren droog is…

Speaking of which... Hoe zou het zijn het met Alexandra Colen?

… en uw trouwdag wordt uitgeregend: dan mag je spreken van een flinke portie ironie. En plus, God haat u. U kan altijd duidelijk maken dat iets ironisch bedoeld is door het tussen aanhalingstekens te zetten of door de aanhalingstekens uit te beelden.

Crab People zijn tot ironie verplicht

Of ga er vol voor en spreek over “ironie”, ironie in het kwadraat. Stel u dan wel gedekt op, want geërgerde mensen zullen aanhalingstekens in uw gezicht willen kerven. Terecht. Feit is, dikwijls gaat de ironie verloren omdat de toehoorder niet doorheeft dat u eigenlijk slimmer bent en dat u op deze manier die troglodiet in de waan laat dat hij/zij mee is. In al uw nederigheid.

2. Sarcasme

‘Onder sarcasme wordt bijtende spot verstaan’, zegt Wikipedia, de betrouwbaarste aller sites. Ook gelezen dat Frank Galan dan toch niet de broer van Herman Van Molle zou zijn, maar wel de moeder van Gunther Levi. 

Nu ge het zegt...

Sarcasme is voor velen een manier van spreken geworden, waarbij geen enkele uitspraak nog direct is. Op de duur kan dit tot verwarring leiden:

Stel: Maurits valt van de trap. De sarcast, die in geen enkele mate betrokken is bij de sabotage van de bovenste trede en de bruine zeep op de reling, wacht tot Maurits gestopt is met botsen en kan nu uitpakken met sarcastische eerste hulp. Denk er de intonatie bij, want geschreven verliest sarcasme veel van haar kracht.

- Dat was elegant.
- *steekt een bordje met 9,5 op* 
- Dat dat nu net jou overkomt (bij een lomperik of een olympisch turner)
- Ah, ben je daar.
- Dat kon ook niet sneller.

Hier wilt u niet afdonderen

Zoals u ziet, zit er vaak ironie vervlochten in sarcasme, maar ironie kan ook in niet giftige vorm bestaan. Ironie is het paard waarop de sarcast zich onoverwinnelijk waant. En deze complete bullshit brengt mij naadloos bij...

3. Beeldspraak

Ja, meer dan eens per dag overkomt ons dat iets te complex is om summier uit te leggen, dus een goede spreuk of een goede metafoor spaart ons een pak speeksel en boze blikken uit. Een goede, wel te verstaan. Laat ik het volgende voorbeeld nemen:

We hadden veel plezier die dag, maar toen kwam Marco erbij; die was echt de derde hond in het kegelspel.

Ten eerste: het was Marco zijn fout niet, ik kan getuigen.

Ten tweede: het is één hond per kegelspel. Ik hoor het letterlijk (niet letterlijk) elke week!

Op het moment dat die derde hond aankomt is het namiddagje kegelen al flink verneukt door de aanwezigheid van maar liefst twee loslopende honden. Nummer drie zou enkel nog wenkbrouwengefrons en een paar venijnige opmerkingen opleveren. Hij is dus totaal overbodig aan de situatie, als het vijfde wiel aan de hovercraft. 

U ziet, Marco kwam gewoon mee picknicken.

Ik kan ook tal van mensen opnoemen (drie is tal, niet?) die 'bij wijze van spreken' even hard misbruiken als ... nee, hier beter geen beeldspraak. 'We zouden dan, bij wijze van spreken, de mappen Inkomende Post in een andere kast kunnen leggen.' Wel, op zo'n moment vindt er een implosie in mijn lichaam plaats, waardoor ik binnenstebuiten keer en mijn rozige onderhuid meteen hevig begint te jeuken. Bij wijze van spreken.

Aders in het haar, zegt u? Eén woord: haarvaatjes.

Nu is het genoeg geweest voor mij. Trek er uw lessen uit, whatever, toon uw superioriteit aan uw domme kat. Wat maakt het allemaal uit, niemand leest dit... (zou een goeie opener zijn voor 4. Cynisme, maar ik laat het hierbij)

Revenge of the Nerds

Ahh, nerds. Ze lijken wel uitgestorven. Zelfs de bollebozen uit de nieuwste reeksen hebben van die rockhard abs waarop je een notenboom kunt kraken. Het enige accessoir dat hen nog scheidt van de rest van die perfect gesculpteerde lichamen is de bril met het zwarte montuur (zonder glazen, natuurlijk). Er was echter een tijd waar de slimme sul makkelijk te onderscheiden was van de breedgekaakte Johnny-football-hero, de Don-testosteron Juan die gewoon voor zich uit moest staren en amandeltennisen met hele horden cheerleaders.

De typische jaren '80 en '90-nerd zag er bij benadering als volgt uit:

You won't hit someone who wears glasses, will you? THWACK!

Hij was slim, mager, onhandig en had een gezicht vol receptoren voor pestkopvuisten. Zijn liefde voor wiskunde en fysica werd enkel geëvenaard door zijn gekunstel in het bijzijn van het andere geslacht, waar hij vaak te technisch omschreef wat hij zoal leuk vond aan haar (de uitnodigende curvatuur van haar pelvis en natuurlijk het copieuze volume van haar mammaliën). 

Niet alleen waren deze bretelrebellen alomtegenwoordig. Sommigen van hen werden zelfs beschouwd als zijnde coole nerds!

Geen coole nerd.

Tot een stuk in de jaren '90 waren er heel wat populaire bands met het macho-gehalte van een telraam, dus hierbij volgt een heel subjectieve, veel te korte lijst, zoals opgesteld door mij, een halve nerd (drop de fysica en houd het gestuntel rond vrouwen). Deze groepen werden in media zoals 'radio' en 'televisie' meer dan gemiddeld gedraaid, en werden niet -zoals nu zou gebeuren- verbannen naar Nerdchannel 1/2 π² achter de decoder. In ons landje houdt School is Cool het coole nerd-vaandel hoog. Alleen al door hun naam zouden ze op Graspop camionladingen latexen schedels en bijlen naar hun respectievelijke brilletjes geworpen krijgen.

 

 5. New Musik - World of Water

Met de k van kewl. Jaren voor Cher met de auto-tune begon te prutsen (de satan eist nog altijd haar resterende vlees), vonden deze mannen het ook een goed idee om hun okselfrisse verschijning een boost te geven met de elektronische trukendoos. Ik snap echter niet hoe iemand bij het afmixen van de plaat kan bedenken dat het nummer 'meer eekhoorn ' nodig heeft. 

4. Devo - I Can't Get No Satisfaction

Wat? Dit dateert zelfs al van 1977. Ruw afgerond zo'n 100 jaar oud, dus. Dit waren blijkbaar de proto-nerds! Of Bèta-nerds. Of Nerd 1.0. Je hoort een klassieker van de Stones vakkundig door de analoge vleesmolen gedraaid worden door wat lijkt op de nog nagloeiende kuisploeg van Tsjernobil. En ze hebben een vies gevoel voor humor. Deze clip met de bijhorende muziek is als een gore Dawn of the Dead-milkshake van net geen vijf minuten net niet over de hals gaan.

3. Thomas Dolby - She Blinded Me With Science

'Ze verblindde me met wetenschap?' Ok, het is gewoon een bestaande uitspraak, maar wel veel te toepasselijk om uit dit lijstje te laten. Deze man heeft alleszins niks met Dolby-surround te maken. Al heeft hij wel een mentale techniek ontwikkelt waarmee hij zich in vier kan splitsen en u vervolgens quadrophonisch kan toezingen. Hij zou nu een prachtige posterboy kunnen zijn voor Rilatine. In die naïeve periode werd dat teveel aan energie er nog af gedanst of uit geschokt door professionele schokdokters.

2. They Might Be Giants - Birdhouse in Your Soul

Een aanstekelijk nummer, gezongen uit het perspectief van een blauw ovenlichtje in de vorm van een kanarie. Meer dan waarschijnlijk een cover van 50 Cent. Het gedans in deze clip, ik krijg het maar niet onder woorden hoe onnozel het wel is. Nee, ik geef op. Gewoon kijken.

1. Talking Heads - Once in a Lifetime

Ha, die caption zegt gewoon alles. David Byrne en de zijnen waren tijdens de jaren '80 het toppunt van white and nerdy (nee, Weird Al, je mag er niet in. Of toch niet helemaal). Hun concertfilm Stop Making Sense wordt door velen zelfs als een van de beste live opnames ooit bevonden. En wie ben ik om 'velen' tegen te spreken. Wat wel vaststaat is dat David als promotie zichzelf interviewde en ik vind (dat is alvast 'een enkeling') dat een bizar en grappig kijkstuk. Enjoy, word één met je ingebakken nerd en geef gerust suggesties!